Artiest info
Booking: Goodtime Booking
DUINKERKE - 29/01/12
Recensie

MZ Dee & Maurizio Pugno Large Band waren afgelopen januari te gast op het Seven Nights To Blues Festival ter gelegenheid van de officiële voorstelling van hun gloednieuwe CD "Letters From The Bootland". MZ Dee, afkomstig uit San Francisco Californië, wist in geen tijd het publiek te charmeren met haar geweldige stem en uitstraling.Rootstime had de gelegenheid deze uitzonderlijke dame voor een interview te strikken.

Het interview nemen we twee dagen later af in de rustigere omgeving van de Zap'ing Club in Duinkerke  waar de band te gast is. Terwijl de band aan het soundchecken is, opent uitbater Franck een van zijn beste flessen witte wijn voor ons, dat praat gemakkelijker meent hij.

Dee, we mochten in Rijsel van een magnifiek concert genieten ter gelegenheid van de voorstelling van jullie nieuwe CD Letters From The Bootland, opgenomen met de Maurizio Pugno Large Band. Hoe kijk je vandaag zelf op die avond terug?

We zijn allemaal moe maar dolgelukkig. Graag wil ik de organisatie van het Seven Nights To Blues Festival bedanken voor hun uitnodiging en voor de gelegenheid de CD in de beste omstandigheden te kunnen voorstellen. Ik moet toegeven dat ik voor het optreden wat nerveus was, maar eens je voor een publiek staat valt alles van je af en is er alleen nog de muziek. Je weet natuurlijk nooit op voorhand hoe het publiek zal reageren. Ik voel mij bevoorrecht met deze band te mogen optreden... it is an amazing band.

De Maurizio Pugno Band heeft in het verleden met talrijke Amerikaanse artiesten zoals Sugar Ray Norcia, Mark DuFresne, Finis Tasby, Lynwood Slim en Mark Hummel gewerkt. Hoe ben jij met hen in contact gekomen?

Mijn eerste Europese ervaring ooit heb ik met Anthony Paule gehad, toen hebben we samen met Alberto Marsico (hammond) en Gio Rossi (drums) door Italië getourd en is er een lange, diepe vriendschap ontstaan. Voor de opnames van de CD Think About It van Alex Schultz zijn ze ooit naar Californië afgezakt en toen hebben we beslist om weer samen op tour te gaan, ik reis nu heen en weer tussen Europa en de VS.

Wie of wat ligt er aan de basis van Letters From The Bootland?

Inspiratie, honey..... Verleden jaar hebben we een zomertour door Italië gedaan. Ik weet niet of het aan het goede weer of het heerlijke eten daar lag maar tekstflarden borrelden constant in mij op. Ik vertelde dit aan Maurizio en hij zei: 'Ooit zullen we kijken naar wat je hebt'... Na de tour is er tijd vrijgekomen en zijn we eraan begonnen.  Twee weken later had hij zeven songs afgewerkt! Hij gaf mij muziek en ik gaf hem teksten, zo is het gegaan. Wat zo geniaal is aan Maurizio: hij heeft al de arrangementen geschreven, sommige samen met Cristiano Arcelli van de Cape Horns. Gitaar, keyboard, drums, blazers...the boy is amazing.
De volgende stap was repeteren en toen het goed aanvoelde zijn we afgelopen november in Turijn de studio ingetrokken.

Het resultaat is een gevarieerde CD opgenomen met een blaassectie en achtergrondkoor. Hoe zijn de opnames verlopen?

Easy... simpel, vlug en ongeloofelijk. Iedereen was zo goed en professioneel. Het was zo goed gepland dat we de songs een na een in een relaxte sfeer konden opnemen. We hebben samen aan de backings gewerkt en na korte tijd waren we tevreden over het resultaat.

Een van de meest meeslepende songs is de cover van I’d Rather Go Blind, een monument van een song.

Uhhh... die song zit al tien jaar in mijn repertoire, ik ken die song heel goed omdat ik ontzettend veel van Etta James en haar muziek hou. Persoonlijk heb ik haar helaas nooit ontmoet. Met haar zoons Danto en  Sametto heb ik met de Bobby Murray's Blues Revue door Californië getourd. Door haar zoons te kennen voelde ik mij met haar verbonden, ik hou van haar. De song heb ik twintig jaar geleden voor het eerst gehoord, ik had nooit gedacht dat ik hem ook ooit zou kunnen zingen omdat hij zo ontzettend emotioneel is. Liever blind willen zijn dan de liefde van je leven zien vertrekken? Dat is... bijna ongelofelijk. Maar ik denk dat diep gekwetst zijn je helpt de Blues te begrijpen... en te achterhalen wat het werkelijk betekent emotioneel aan de grond te zitten.

Jullie hebben ook een bloedmooie versie van That’s The Way God Planned It opgenomen.

Ja, een wondermooie song van Billy Preston. Een idee van Alberto Marsico (Hammond B3 nvdr) die een enorme fan van van hem is. Ik heb getracht de song nieuw leven in te blazen en tegelijk trouw te blijven aan de originele compositie die fantastisch is. Geen vocale acrobatiek, ik heb het zo simpel mogelijk ingezongen, wat belangrijk is is de boodschap in de song. Alberto heeft een prachtige solo neergezet, ik denk dat Billy Preston er trots op zou zijn.

De eerste song op de CD gaat over thuis zitten met...ehm...Nothing But The Radio On, een lied dat je zelf geschreven hebt. Waar heb je de inspiratie voor die song vandaan?

Ok.... mijn inspiratie voor dit nummer kwam vele jaren geleden. Als ik thuis alleen ben hou ik ervan mij te ontspannen en mij van alles te ontdoen, mijn kledij inbegrepen, en zo te genieten van een heerlijk gevoel van vrijheid. Het enige dat ik dan aan heb is… de radio. Tijdens het werken aan de CD bleek Maurizio muziek te hebben die werkelijk perfect bij het thema van het nummer paste. Ik geniet echt van het vrij zijn en daarom vertel ik dit verhaal.

Kun je ons iets over je roots vertellen, die in een muzikale familie liggen?

Ja zeker... Mijn moeder speelt orgel, dirigeert drie verschillende koren en mijn vader is zanger (haar moeder is Rochon Hemmans bekend in the Bay Area als een van de beste organisten en koorleidsters, nvdr). Ze introduceerde mij onder andere ook in de klassieke muziek, van grootmoeder daarentegen heb ik de liefde voor de Gospel doorgekregen, zij was meer een, hoe moet ik dat zeggen, shouter type (lacht). Maar als kind hield ik vooral van Diana Ross, The Supremes, dat soort dingen. Mijn eerste optreden gaf ik toen ik zeven jaar oud was voor mijn vriendinnen. Mijn thuisbasis is Berkeley Californië, ik heb altijd in the Bay Area geleefd. Ik wist toen nog niets af van de Blues, ik had een gelukkige jeugd. De Blues heb ik pas leren kennen nadat ik begonnen ben te daten (lacht).

Wanneer ben je professioneel begonnen met zingen?

Dat was vijftien jaar geleden, nee, misschien twintig, ach de tijd vliegt. Ik heb werk als achtergrondzangeres gedaan en ook veel lead vocals voor andere artiesten zoals Johnny Otis, Garth Webber, Anthony Paule, Otis Clay. Met Bonnie Raitt's broer Dave heb ik ook een plaat opgenomen. Ik heb voor artiesten als James Brown, BB King, Steven Stills, Neville Brothers, George Clinton, Gladys Knight en vele andere geopend. I was blessed.....

Je werkt ook in Duitsland en treedt daar op met saxofonist Tommy Schneller, de winnaar van de German Critics Award 2012....

Ja, Tommy tourt nu voor de promotie van zijn CD Smiling For a Reason, die prijs heeft hij terecht gekregen, the CD is a winner! De CD is uitgekomen op Cable Car Records, het label van de jonge Duitse gitarist Henrik Freischlader die zelf enkele instrumenten ingespeeld heeft en verantwoordelijk is voor het schrijven van de meeste songs op de CD. Als ik de CD in Californië laat horen dan denken ze dat het Dr John is (lacht).

Op het Seven Nights to Blues Festival heb je Try A Little Tenderness in een duet gezongen met Tad Robinson. Mogen we een samenwerking tussen jullie twee verwachten?
 
Op de allerlaatste minuut hebben we beslist samen een song te doen, dat was een zodanig verrassende en mooie ervaring dat ik denk dat het een staartje gaat krijgen en we ooit samen iets gaan doen. Tad Robinson is een van de beste exponenten van het Soul-Blues genre en op het podium een ware team player. Ik heb er ontzettend van genoten en de reactie van het publiek was hartverwarmend. Wie weet...

Wat is je drijfveer om telkens weer je koffer te pakken en on the road the zijn?

Gewoon mijn best blijven doen, met lichaam en geest. Ik ben hier voor de totale ervaring, om liefde te delen, en om te zingen.

Bedankt voor dit interview, Dee

Oh, you are so welcome honey... take care

Met dank aan Tony Joe Gardner voor het beeldmateriaal

Dani